به گزارش سینماپرس، در ابتدای این بحث وحید یامین پور گفت: نوعی سردرگمی در جبهه فرهنگی انقلاب دیده می شود و می توانیم ادعا کنیم که جریان منصوب به انقلاب اسلامی هیچ گاه این تکثر و تنوع را نداشته باشد.

در ادامه وحید جلیلی نیز با بیان اینکه ما امروز در فضای هنر و رسانه با موضوع تناظر معکوس رو به رو هستیم، گفت: هرچقدر جمهوری اسلامی قوی تر و پیشرفته تر باشد، بازنمایی آن در هنر و رسانه سیاه تر بوده است. شاید در دهه ۶۰ یا اوایل دهه ۷۰ سینمای پرنشاط و امیدوارتری داشتیم و از جهات گوناگون وضع ما بهتر از وضع امروز بود. هرچه نظام پیش آمده، بازنمایی برعکس بوده است و اگر ۱۰۰ فیلم در طول سال ساخته می شود، ۵۰ فیلم در ژانر فلاکت است.

جلیلی ادامه داد: این واقعیت امروز فضای رسانه ای و هنری کشور است. بهانه این بحث مقاومت و سینمایی است و فضای رسانه ای ما خیلی ضخیم است و عمدتا با نقد فیلم و تعداد زیادی از منتقدان رو به رو هستیم. در کنار اینکه جریان نقد فیلم در ۱۰ سال اخیر گسترش یافته اما ما فاقد نقد سینما هستیم.

او در پاسخ به اینکه چرا بازنمایی ها بیشتر ذیل ژانر فلاکت است، توضیح داد: داستان نویسی در ایران به جای رویاسازی کابوس می سازد و به جای نگاه به جمال زاده سمت صادق هدایت رفتیم. کارکرد سینما در جهان بازنمایی رویاها و قهرمان های تخیلی است و ما نه تنها قهرمان تخیلی نمی سازیم بلکه قهرمان های تخیلی را سانسور می کنیم. در سینمای ایران چندهزار فیلم در چندسال اخیر ساخته شده، اما چهل سال بعد از انقلاب، یک فیلم انقلابی نداریم.

جلیلی ادامه داد: الیور استون به ایران آمد و پرسید چرا فیلم هایی درباره انقلاب نداریم، اما اعتراض کردند و گفتند ما آمدیم حرف هنری بشنویم و سیاسی نباشد. ما ۱۷ هزار شهید ترور داریم که تنها سه فیلم به همت مهدویان درباره آن ساخته شده است.

او با مقایسه سینمای ایران و اروپا و میزانی که به سینمای اجتماعی در اروپا پرداخته می شود، بیان کرد: اروپایی ها ۴۰ فیلم درباره مشکلات اجتماعی ساختند و ۴۰ فیلم در بین ۷۵۰ فیلم ساختند. فیلم ملبورن حدود یکساعت و نیم در پی پیدا شدن پیکر یک نوزاد و تلاش برای پنهان کردن آن می گذرد. همچنین لاک قرمز هم فیلم بسیار تلخی است و هیچ نقطه امیدی برای مخاطب نگذاشته است. در اینجا نیاز به رعایت منطق دراماتیک نداریم، هرچه فلاکت بیشتر فیلم بهتر است. هیچ کس نیست که جامعه را در کلیت نقد کند و جالب است که فیلمسازان در مصاحبه های خود فیلم هایی را تبلیغ می کنند که فلاکت و بدبختی پمپاژ می کنند و می گویند شما با شادی جامعه مخالفید.

جلیلی تأکید کرد: با توجه به حجم جنایت در زمینه ترور باید قوی ترین فیلم های پلیسی دنیا را داشته باشیم و ایران یکی از مهمترین مقاصد جاسوسی دنیاست. جلوی چشم ما مجید شهریاری استاد دانشگاه شهید بهشتی را ترور کردند و همان روز استاد دانشگاه نشسته و در خصوص اینکه ما در توهم توطئه به سر می بریم، صحبت می کند.

او در پاسخ به این پرسش که آیا این نگرشی که شما از آن صحبت می کنید، دامنگیر جریان عناصر انقلابی شده است، گفت: ابراهیم حاتمی کیا فیلمسازی است که با ابزار فیلمسازی خود به آرامی پیش می رود و به انقلاب خدمت کرد. او «آژانس شیشه ای» را ساخت، اما خبرنگار پرتیراژترین رسانه کشور از او می پرسد، فکر نمی کنید از عدالت دور شده اید؟... حاتمی کیا این طور با هجوم رسانه ها  رو به رو می شود، دیگر چه انتظاری از فیلمسازان جوان دارید.

جلیلی خاطرنشان کرد: شبکه های ما «به وقت شام» را کمدی خواندند و جمهوری اسلامی چنین جایی است و می گویند اگر می خواهی کارگردانی کنی دوتا ناسزا به جمهوری اسلامی بده و بعد هم فیلمساز تور دور اروپا می رود.

در پایان یامین پور گفت: ما اعتراف می کنیم در این جریان درگیر ترور رسانه ای و مارپیچ سکوت شدیم. نهادهایی که متولی آموزش هستند باید شیوه این رفتار سازمانی و حمله به دیگران را آموزش دهند، اما هیچ نهادی متولی آموزش این رفتار سازمان یافته و حفظ خود در برابر آن، نیست.

پانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت به دبیری محمد خزاعی از پنجم تا نهم در سینما فلسطین برگزار می شود.